Το εικαστικό της ταλέντο προέκυψε κατά τα φοιτητικά της χρόνια, και έκτοτε λειτούργησε πάνω της σαν χείμαρρος πνοής και ζωής

 

«Ο τρόπος που γράφω μοιάζει με αυτόματη γραφή, είναι αφιλτράριστα αρκετά πράγματα, τα οποία κατόπιν της ανάγνωσής τους, και ας μην τα κατανοώ εκείνη τη στιγμή, μένουν αν υπάρχει αίσθηση βαρύτητας», λέει στη «Βραδυνή της Κυριακής» η εικαστικός και συγγραφέας Ειρήνη Γκόγκουα.

Αναλυτικά η συνέντευξη της Ειρήνης Γκόγκουα στη «Βραδυνή της Κυριακής»:

Κυρία Γκόγκουα, σας έχουμε φιλοξενήσει ως ζωγράφο και τώρα σας φιλοξενούμε ως συγγραφέα. Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Παπαζήση το θεατρικό σας έργο «Ο τροχός του χρόνου». Πώς έγινε αυτή η ξαφνική μεταστροφή από τον καμβά στο χαρτί;

«Η έννοια της μεταστροφής μού δημιουργεί μία εικόνα εκούσιας επιθυμητής αλλαγής πορείας. Εγώ δεν είχα τέτοιο σκοπό, δεν επιθυμούσα να αλλάξω πορεία και να μεταφερθώ από τον κόσμο της Ζωγραφικής και της Γλυπτικής, στον κόσμο της Συγγραφής.

Θα το παρομοίαζα πιο πολύ ως ένα δρόμο, ένα μονοπάτι, το οποίο έστριψε και εγώ απλά το ακολούθησα».

Δένει κάτι τις δύο σας ιδιότητες;

«Η ανάγκη έκφρασης και εξωτερίκευσης του εσωτερικού μου κόσμου. Εξάλλου, πιστεύω ότι ο κόσμος της Τέχνης δεν έχει σύνορα και όρια, απλά έχουμε συνηθίσει να προσπαθούμε να τα οριοθετήσουμε.

Είναι σαν να τα πακετάρεις σε κουτί και να βάζεις ονομασία απ’ έξω, έτσι ώστε να ξέρεις τι περιέχει μέσα».

Η υπόθεσή του τι αφορά;

«Αφορά την κοινωνία μας σήμερα. Τους ρυθμούς που έχει αποκτήσει, τις ανάγκες που αφήνουμε πίσω, τα τεράστια κενά-τρύπες που δημιουργούνται μέσα μας».

Γιατί διαλέξατε να γράψετε σε διάλογο το πρώτο σας βιβλίο; Είναι πιο εύκολο από ένα μυθιστόρημα;

«Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά δεν διάλεξα εγώ κάτι. Κατά κάποιο τρόπο είναι σαν να μην το έγραψα καν… Σαν ένα είδος αυτόματης γραφής, με την οποία απλά περιέγραφα αυτά που έβλεπα να εκτυλίσσονται μπροστά μου».

Ο τίτλος του τι σημαίνει;

«Ο τίτλος περιέχει δύο λέξεις που μοιάζουν: τον τροχό του χρόνου (που τον κινούν οι άνθρωποι) και την τροφό του χρόνου (οι άνθρωποι που κινούν τον τροχό τροφοδοτούν την ύπαρξή του).

Επειδή η λέξη τροχός και τροφός διαφέρουν μόνο στο τέταρτο γράμμα, πάντρεψα το χι και το φι σε ένα «Ο τροχός του χρόνου».

Το εξώφυλλό του δικού σας έργου;

«Είχα την επιθυμία να επιμεληθώ εγώ το εξώφυλλο του πρώτου μου βιβλίου, Ήθελα να του προσφέρω προσωπικά αγάπη και φροντίδα».

Βέβαια, είστε και μία πολυσχιδής προσωπικότητα… Σπουδάσατε οδοντίατρος, εξασκείτε το επάγγελμα, διαπρέπετε ως ζωγράφος, είστε παντρεμένη στο Ναύπλιο, έχετε ένα γιο και μία κόρη. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να μου κάνει εντύπωση που άλλη μία ενασχόλησή σας είναι η Συγγραφή. Τι λέτε;

«Δεν είναι εύκολο για το νου όλο αυτό από τη μία. Από την άλλη, όσο πιο πολύ ανοίγομαι, τόσο μεγαλύτερος δέκτης και πομπός γίνομαι κατά κάποιο τρόπο».

Έχετε πει ότι «το 80% των σημειώσεών μου των τελευταίων ετών κούμπωσε αβίαστα και ξετυλίχθηκε μία ιστορία πάνω σε θεατρική σκηνή». Για ποια πράγματα κρατούσατε σημειώσεις;

«Κρατούσα σημειώσεις για κάτι που θεωρούσα αξιόλογο ως σκέψη, ως ιδέα, που μπορούσε να με ξυπνήσει –“ταρακουνήσει”–, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέσα στον ύπνο μου».

Γεννηθήκατε στο Λαντσχούτι της Γεωργίας, στις 5 Δεκεμβρίου του 1975, που είναι και αργία λόγω της ημέρας Συντάγματος του Στάλιν. Και αυτό ακούγατε για χρόνια. Το γεγονός έχει θέση στο θεατρικό σας;

«Πολύ ωραία ερώτηση! Με το θεατρικό μου όχι, δεν έχει καμία σχέση το ότι η μέρα της γέννησής μου ήταν η μέρα Συντάγματος του Στάλιν.

Ήταν μία περιττή πληροφορία που έπαιρνα από τους γονείς και το περιβάλλον μου, για την πολύ σημαντική μέρα της ζωής μου, η οποία υποβίβαζε την σπουδαιότητα των γενεθλίων μου.

Ίσως ο λόγος που το χρησιμοποίησα αυτό στο βιογραφικό του βιβλίου να είναι ένα από τα επίκτητα χαρακτηριστικά από το περιβάλλον που λέω στη συνέχεια, στο κομμάτι της αφιέρωσης που κάνω.

Όπως προανέφερα, ο τρόπος που γράφω μοιάζει με αυτόματη γραφή, είναι αφιλτράριστα αρκετά πράγματα, τα οποία κατόπιν της ανάγνωσής τους, και ας μην τα κατανοώ εκείνη τη στιγμή, μένουν αν υπάρχει αίσθηση βαρύτητας. Βασίζομαι πολύ στις αισθήσεις».

Ο πατέρας σας είναι από τη Γεωργία και η μητέρα σας Ελληνίδα. Για να μάθετε και τα γεωργιανά φοιτήσατε και σε σχολείο στη Γεωργία, εκτός από το Ναύπλιο όπου ζούσατε και ακόμη μένετε. Καταγράφατε και τη ζωή σας και τις εμπειρίες σας και από την Τιφλίδα και από τη ζωή σας στην Ελλάδα;

«Τις σκέψεις μου τις καταγράφω τα τελευταία πέντε χρόνια. Στη Γεωργία έχω να ζήσω πάνω από 25 χρόνια. Θεωρώ πως τότε δεν κατανοούσα το περιβάλλον και τη ζωή με τον τρόπο που τα κατανοώ, τα αντιλαμβάνομαι τώρα».

Τώρα που καταπιαστήκατε με τη Συγγραφή, θα σταματήσετε τη Ζωγραφική; Θα τα προλαβαίνετε όλα;

«Δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό μου να σταματήσω τη Ζωγραφική. Όσο έχω ανάγκη τη ροή, θα ρέω… Δεν θα ήθελα να αποκτήσω σχήμα συγκεκριμένο, όπως και ο πρωταγωνιστής του θεατρικού μου, ο “Α-σχημος”!».

Τελικά, είστε προικισμένος άνθρωπος, οδοντίατρος, ζωγράφος, συγγραφέας; Τι δηλώνετε και τι λέει η ψυχή σας;

«Η ψυχή μου λέει ότι έχει ανάγκη να εκφραστεί μέσα από την Τέχνη, και εγώ την ακολουθώ».

Ποια είναι η Ειρήνη Γκόγκουα

Η Ειρήνη Γκόγκουα, γεννημένη στην Γεωργία από πατέρα Γεωργιανό και μητέρα Ελληνίδα, φέρει ένα πνευματικό συγκερασμό από τις κουλτούρες των χωρών που έχει ζήσει, δηλαδή τη Γεωργία, την Ελλάδα και το Ουζμπεκιστάν.

Μία επιστήμονας της Τέχνης, καθώς κύριο επάγγελμά της είναι η Οδοντιατρική. Το εικαστικό της ταλέντο προέκυψε κατά τα φοιτητικά της χρόνια, και έκτοτε λειτούργησε πάνω της σαν χείμαρρος πνοής και ζωής.

Ζωγραφική σε καμβά, πλέξιγκλας, Κεραμική, Γλυπτική και Ξλογλυπτική μάς μεταφέρουν σε ένα ταξίδι στο άπειρο του θεατού και του ημίφωτος του ασυνείδητου.

Τώρα ξεδίπλωσε και ένα άλλο ταλέντο της, αυτό της συγγραφής με το βιβλίο της «Ο τροχός του χρόνου», που έκανε την επίσημη παρουσίασή του στο Ναύπλιο, στο «Fougaro Art Center», και θα παρουσιαστεί τη νέα σεζόν στον «Ιανό», στην Αθήνα.

Ηλεκτρονικός σύνδεσμος συνέντευξης: Η Ειρήνη Γκόγκουα στη «ΒτΚ»: Πινελιές και λέξεις από τον καμβά της ζωής – Η Βραδυνή (vradini.gr)